ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ME ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΒΙΝΤΕΟ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑΡΑ ΜΑΣ!!

ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ BLOG, ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΠΟΨΕΙΣ, ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ''ΟΠΑΔΩΝ'' ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ.



Τα κειμενα της σελιδας δεν εκπροσωπουν το σωματειο και την ευθυνη φερουν μονο οι συγγραφεις των. Επιτρέπετε η αναδημοσίευση μονο οταν αναφαίρετε το blog. Στο blog θα εκφραζονται και πολιτικοποιημενες αποψεις και κοινωνικα θεματα, περα απο την ενημερωση σας γυρω απο αθλητικα θεματα.

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

DANKE Schoen OTTO!!! Yπερήφανος ο Ρεχάγκελ, δηλωσε οτι αποχωρεί ο Τοπαλίδης


Κε Ρεχάγκελ και Κε Τοπαλίδη, σας ευχαριστούμε για όσα κανατε
Την υπερήφανειά του για την πορεία της ελληνικής ομάδας στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής εξέφρασε ο Όττο Ρεχάγκελ, που δεν θέλησε να ανοίξει τα χαρτιά του σχετικά με το μέλλον του στην τεχνική ηγεσία της ομάδας.
«Σε γενικές γραμμές είμαστε υπερήφανοι από την πορεία μας στην προκριματική φάση και τη συμμετοχή μας στους τελικούς. Βέβαια, όταν λαμβάνεις μέρος σε μια τέτοια διοργάνωση θες να έχεις και επιτυχία.» Χάσαμε στην πρεμιέρα από τη Νότια Κορέα και απογοητευτήκαμε. Νικήσαμε τη Νιγηρία και ήμασταν ευτυχισμένοι. Σήμερα (σ.σ.: Τρίτη) όμως χάσαμε από μια πάρα πολύ δυνατή ομάδα. Τα παιδιά προσπάθησαν στο μέγιστο βαθμό. Σε γενικές γραμμές χάσαμε δίκαια από μια ομάδα ανώτερη. Είχαμε και την ατυχία να κάνουμε γρήγορα τις αλλαγές και να μην μπορούμε στη συνέχεια να αλλάξουμε το σύστημά μας, ενδεχομένως με την είσοδο ενός επιθετικού».

Ο Γερμανός τεχνικός δεν θέλησε να ανοίξει τα χαρτιά του σχετικά με το μέλλον του στον ελληνικό πάγκο:«Θα μιλήσω με παίκτες, θα μιλήσω και με πρόεδρο, θα δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια».

Αντιθέτως, ο στενός συνεργάτης του, Γιάννης Τοπαλίδης ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το τιμ των Ομοσπονδιακών, ανεξαρτήτως της απόφασης του Ρεχάγκελ.
«Για εμένα αυτή ήταν η η τελευταία βραδιά στην Εθνική. Θέλω να ευχαριστήσω τους πάντες, τους ποδοσφαιριστές, την ΕΠΟ, ακόμα και αν μείνει ο Όττο, εγώ έχω αποφασίσει να αποχωρήσω.Ευτυχισμένος για όσα έζησα 9 χρόνια σε τόσο υψηλό επίπεδο, κάτι που δεν περίμενα να βιώσω. Σίγουρα οι όμορφες στιγμές ήταν περισσότερες: όταν κερδίσαμε το Euro 2004, όταν προκριθήκαμε στο Μουντιάλ. Η μεγαλύτερη πίκρα ήταν σίγουρα όταν δεν προκριθήκαμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006».

Τα λογια που σας γραφω, ειναι τα λογια ενος απλου φιλαθλου, οπως ειμαστε οι περισσοτεροι, που εχει σταθει με αγωνια και υπερηφανεια διπλα σ' αυτην την Εθνικη Ελλαδος (που οι επιτυχιες της δημιουργησαν -για πρωτη φορα- συνδεσμο φιλαθλων, πουληθηκαν χιλιαδες εισητηρια διαρκειας, βρηκε εξαιρετικους χορηγους, αλλα κυριως συσπειρωσε τον Ελληνισμο των 5 ηπειρων, περισσοτερο και απο την Ελληνικη Ολυμπιαδα του 2004, δημιουργησε ενα αισθημα εθνικης υπερηφανειας σχεδον σε ολους τους Ελληνες του εξωτερικου, αλλα σταματησε και την απαξιωση της σαν Εθνικη ομαδα, που την βιωνε για πολλα χρονια μετα το Μουντιαλ της Αμερικης απο τους εντος των τοιχων Ελληνες- παιζοντας για χρονια κρισιμα ματς σε αδεια γηπεδα-, κανωντας μας να βγουμε να κρεμασουμε σημαιες στα μπαλκονια -σε ημερομηνιες ασχετες με εθνικες γιορτες,- κανωντας μας να αγοραζουμε προιοντα με το εθνοσημο και πολλα αλλα)

Ε, ναι!! Για αυτην την Εθνικη ομαδα που ειχαμε τα τελευταια χρονια, μπορουμε να ειμαστε υπερηφανοι - γιατι μας ακουσαν στα περατα της γης, οτι οι Ελληνες (μια περιεργη φαρα σε ενα μικρο αλλα ομορφο οικοπεδο στον πλανητη Γη, ειμαστε εδω και αγωνιζομαστε πολλες φορες σαν και αυτους -τους αλλους Ελληνες, τους παλιους, που διαβαζουν ολοι αυτοι στα σχολικα τους τα βιβλια)
Εβαλε και λιγο συστημα Γερμανικο - προσαρμοζωντας το, πολυ απ' την τρελα του, τις γνωσεις και την εμπειρια του, του τα μετεφραζε και ο Τοπαλιδης -σωστα τα περισσοτερα, (τον ηλεγχα παντα οταν μιλαγε)- και ειδαμε οτι ειδαμε ολοι μας!! Και πιστευω, οτι και ο ιδιος ο ''Βασιλιας Οττο'' αισθανθηκε πολλες φορες μαζι μας και λιγο η περισσοτερο Ελληνας!!!

Για αυτο, Κε Ρεχάγκελ σε ευχαριστούμε για όσα έκανες !!!!!


Για αυτην την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου που έφυγε από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής με αξιοπρέπεια.

Ηττήθηκε από την Αργεντινή με 2-0, αλλά αυτό ήταν ισως αναμενόμενο. Άλλωστε στάθηκε καλά στο παιχνίδι και είχε την ατυχία να χάσει τρεις βασικούς και έμπειρους παίκτες με τραυματισμούς, οπότε όλες οι αλλαγές ήταν αναγκαστικές.

Η ήττα με 2-0 από τη Νότια Κορέα ήταν άδοξη και εκεί χάθηκε η πρόκριση, αλλά από την άλλη πλευρά η νίκη επί της Νιγηρίας με 2-1 έδειξε ότι η πρόκριση από τον συγκεκριμένο όμιλο στους 16 δεν ήταν άπιαστο όνειρο.


Σε μια σύγκριση με την πρώτη συμμετοχή μας στο Παγκόσμιο Κύπελλο στις ΗΠΑ, όπου είχαμε τρεις ήττες και δεχθήκαμε 10 γκολ χωρίς να βάλουμε κανένα, σημειώσαμε εμφανή πρόοδο!!!

Όχι όμως γιατί το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έγινε καλύτερο. Τώρα που έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε τα παιχνίδια σε άλλες χώρες, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο εξακολουθεί να είναι πολύ πίσω.

Μέτριες οι ομάδες, λίγο και μέτριοι οι έλληνες παίκτες, μέτριο ως περίεργο το πρωτάθλημα, μέτριοι οι παράγοντες, κακός ο αθλητικός τύπος και μέτριοι ως κάκιστοι οι οπαδοί.
Ευτυχώς, παρά την γενική μετριότητα βγήκαν κάποι

οι παίκτες που κατόρθωσαν να κάνουν υποφερτή καριέρα στο εξωτερικό, κερδίζοντας εμπειρίες και κυρίως μαθαίνοντας να είναι επαγγελματίες με άλλους όρους και σε άλλες συνθήκες. Αυτοί οι παίκτες είναι καλοί ποδοσφαιριστές, αλλά όχι και λαμπρά αστέρια.

Εκείνος όμως που αποδείχθηκε αστέρι τα 8 χρόνια που κάθησε στον πάγκο της εθνικής ομάδας και την καθοδήγησε ήταν ο Οττο Ρεχάγκελ. Τα λάθη που έκανε και η κριτική που του ασκήθηκε κάθε φορά που η εθνική ομάδα δεν τα πήγαινε καλά, δεν μπορούν να σκιάσουν την θετικότατη προσφορά του.


Ο Οττο Ρεχάγκελ οδήγησε την εθνική ομάδα σε πρωτόγνωρες επιτυχίες τα οκτώ αυτά χρόνια. Το 2004 η εθνική ομάδα χρίστηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, το 2008 κατάφερε να μπει στον τελικό γύρο του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος, έστω και αν δεν ικανοποίησε στα ματς που έδωσε στην Αυστρία και την Ελβετία και φέτος πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο χάνοντας δύο παιχνίδια και κερδίζοντας ένα, δεχόμενη πέντε γκολ και βάζοντας δυο συνολικά.

Ποτέ άλλοτε δεν φτάσαμε τόσο ψηλά και οι επιτυχίες δεν είχαν τόση διάρκεια. Γιατί είναι επιτυχίες η συμμετοχή στους τελικούς γύρους του Γιούροκαπ και του Μουντιάλ.

Ο Γερμανός προπονητής τα κατάφερε όλα αυτά επιλέγοντας τους παίκτες που είχαν μάθει την πειθαρχία παίζοντας κυρίως σε ομάδες του εξωτερικού, προσαρμόζοντας το παιχνίδι της ομάδας στις δυνατότητές, δημιουργώντας προφανώς ένα καλό κλίμα στα αποδυτήρια και ανάμεσά τους, δίνοντάς τους υπερηφάνεια και έχοντας συχνά την τύχη με το μέρος του, ειδικά στο Γιούρο της Πορτογαλίας.

Είναι φανερό ότι ολοκλήρωσε πλέον τον κύκλο του, είναι πια και αρκετά μεγάλος. Του αξίζει το χειροκρότημά μας και ένα μεγάλο ευχαριστώ. Και ας ελπίσουμε ότι ο διάδοχός του θα μπορέσει να βαδίσει στα χνάρια του.

OTTO, ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου